‹Is de hemel echt daarboven› van Geert Korthouwer
Tänk iich a s chindhäits-huus,
was shöön gsi ish, waas quèèr:
Ich gsee mich uf em bet am tröime.
– ha gluegt zum fäishter uus,
wo ächt de himmel wèèr,
daa nöimet obe-n-a de böim.
Und dän en shööne taag,
ja da trift äim fash de shlaag,
fom chind siim glaube bliibt no shimmel.
Wil d zwiifel nämed zue
und lönd äim nöd in rue,
öb ächt da-obe seig de himmel?
Braaf uf em chileshtuel,
nüüt boosge-n-i de shuel,
dän tègsh beshtimt in himmel choo-o.
Und naatänkt hät me nüüt,
so wie di andere lüüt,
de-n-eltere glaubt me halt au soo.
Und dän ish daa dèè taag,
ja da trift äim fash de shlaag,
fom chind siim glaube bliibt no shimmel.
Und d zwiifel nämed zue
und lönd äim nöd in rue,
öb ächt da-obe seig de himmel?
Ha-n-i gmacht min letshte zuug,
gaat i s blaue-n-ie miin fluug,
daa wot i nach em himmel sueche.
Wie wèèr s wän s dän soo gaat:
De Petrus shtaat paraat
mit mee wie d chind im himmelsbuech.
Ferbii ish dän de taag,
wo dän troffe hät de shlaag,
fom chind siim glaube hät s no shimmel.
Und d zwiifel immer-zue
nie händ s mi glaa in rue,
öb ächt da-obe seig de himmel?
25.11.2022